چاه مرتاض علی: بالای كوه هفت تن در سلسله جبال" چهل مقام"، در شمال شهر شیراز و در شرق گنبد عضد ( گهواره دید)، چاهی به ژرفای سه متر با دو آب انبار و ساختمانی شامل چند اتاق وجود دارد كه محل ریاضت و عبادت صوفیه و عرفا بود.
پارك قلعه بندر: بر فراز كوه قلعه بندر در محله سعدی، پارك جنگلی به مساحت 10 هكتار وجود دارد كه از آنجا منظره زیبای شیراز دیده می شود.
چشمه جوشك: این چشمه در محدوده شمال غربی شیراز، در كنار روستای " قصرقمشه" قرار دارد. این چشمه بزرگ، سرچشمه رودخانه اعظم است كه باغ های تمام روستاهای مسیر خود مانند قصر قمشه ، منصورآباد و قصر دشت و ... را آبیاری می كند. مظهر چشمه جوشك و كناره های رودخانه ، گردشگاه مفرحی است.
منطقه بَمو: منطقه بمو در برابر كوه بمو، در 19 كیلومتری شیراز و درست مقابل تنگه الله اكبر، در جاده شیراز- آباده واقع است. منطقه بمو دارای گونه های نادر جانوران به ویژه آهو و گونه های مختلف گیاهی است. این منطقه حفاظت شده چشم انداز زیبایی دارد. در این پارك چشمه بیدی، چشمه صادقی، چشمه فیلی، چشمه گردو و چشمه چنار با آب صاف و گوارا در دره های زیبا جریان دارند. دو قنات ركن آباد و آب زنگی در همین منطقه قرار دارند.
روستای قلات: در جاده شیراز- سپیدان، روستای ییلاقی قلات با خانه ها، باغ ها و چشمه های زیبا در دامنه كوه واقع است.
پیربناب: پیربناب كه در زبان محاوره " پیربنو" نامیده می شود، چشمه بسیار بزرگی در 15 كیلومتری جنوب شیراز است. در اطراف این چشمه محیط با صفایی با درختان چنار وجود دارد كه دشت برابر خود را سیراب می كند. آرامگاه مخروبه ای نیز در كنار چشمه وجود دارد كه معروف به " شیخ اقطع " است.
سبزپوشان: در فاصله چهار كیلومتری پیربناب ، كوه سبزپوشان قرار دارد. غاری زیبا در این كوه وجود دارد كه بقعه متبركه یكی از امامزادگان را در دل خود جای داده است.
آبشار كوهمره سرخی: در جاده شیراز- كازرون، به فاصله 50 كیلومتر، جاده كوهمره سرخی جدا می شود. با گذر از چند روستا، منطقه ای پدیدار می شود كه دارای آبشارهای كوچك متعدد و جنگل طبیعی كم درختی است
دریاچه مهارلو: اطراف دریاچه مهارلو نقاط بسیار زیبا و دیدنی پدید آمده كه مردم بسیاری را به خود جلب می كند. آب معدنی دریاچه در روستای مهارلو، برای بیماری های پوستی مفید است.
آب ركن آباد: در 12 كیلومتری شمال شیراز، سرچشمه این آب قرار دارد كه در سال 338هـ. ق توسط ركن الدوله دیلمی احداث شد. آب ركن آباد ضمن آبیاری روستای اكبرآباد ، از دروازه قرآن وارد شیراز می شد و محلات متعدد از جمله هفت تنان ، چهل تنان و حافظیه را مشروب می كرد.
برم دلك: تالاب زیبایی در 4 كیلومتری روستای برم دلك است.
دریاچه دشت ارژن: دریاچه ای است با آب شیرین و با فضای سبز. روستای دشت ارژن و چشمه سلمان در56 كیلومتری جاده شیراز- كازرون قرار دارد. این دریاچه زیستگاه پرندگان مهاجر است.
تفرجگاه میان كتل: در فاصله 20 كیلومتری دریاچه دشت ارژن، با چشم اندازی زیبا، محل نگه داری گونه های نایاب گوزن زرد است.
اطراف رودخانه قره آغاج: به ویژه اطراف بند بهمن نزدیك شهر كوار در 45 كیلومتری شیراز ، منطقه ای زیبا و خرم است. چشمه خارگان نیز با جنگل بلوط زیبا در مجاورت این رودخانه واقع است.
علاوه بر این نقاط ، در شهرستان شیراز چشمه های فیل، رچی، سلیمانی، خارگان و تفرجگاه چاه محكی و دشت خضر، دیدنی است
کازرون
باغ نظر
همیشه چهره‌های آشنا، صداهای آشنا، تصاویر آشنا و یا حتی رنگ‌های آشنا، صمیمتی خاص و احساس آرامش شگفت‌انگیزی را به مخاطب تقدیم می‌کنند. ممکن است سال‌ها از صمیمی‌ترین دوستان خود دور بوده باشید و یکباره با شنیدن ریتم خاصی از صدای وی تمامی خاطرات شیرین و لحظات دوست‌داشتنی که با یکدیگر داشته‌اید را به خاطر بیاورید و یا ممکن است پس از مدت‌ها غوطه‌وری در روزمرگی بطور تصادفی از کوچه‌ای که شبیه کوچه‌ی كودكيتان است عبور کنید و صدای آهنگی که از رادیو پخش می‌شود شما را به ابتدای کودکیتان و پاهای برهنه‌ای که با آنها تقریباً تمام کوچه پس کوچه‌های محله‌تان را گشته‌اید ببرد. یکی از عناصری که حجم عظیمی از خاطرات را می‌تواند بخاطرمان بیاورد «بو» يا همان رايحه است. ایرانیانی که سال‌ها از وطن دور بوده‌اند همواره از بوی خاص وطن یاد می‌کنند و یا بوی خاک نمناکی که برای اکثر ما یادآور روزهایی فراموش شده است.
در این میان مطمئناً برای کازرونی‌ها یکی از بوهای خاطره انگیز بوی بهار نارنج خیابان‌های کازرون است. عطری که همیشه با نزدیک شدن به نوروز زمینه‌ی زندگی شده و نشاط عجیبی به انسان می‌دهد. یکی از درختانی که همواره در شهرسبز کازرون به وفور یافت می‌شود نارنج است و در این راستا نام «باغ‌نظر» با پیشینه‌ی تاریخی بالغ بر 250 سال در کازرون با نام نارنج و بهارنارنج همراه می‌شود. با نزدیک شدن به نوروز و شکوفه دادن درختان نارنجی که در اکثر خیابان‌های کازرون وجود دارد تصمیم گرفتم این یادداشت را در مورد باغ نظر تاریخی کازرون که هنوز پر از درختان نارنج است اختصاص دهم. به همین منظور نیز بخشی از مقاله‌ی «طایفه‌ی افشار کازرون» که در کتاب کازرونیه (دفتر اول، انتشارات کازرونیه، 1381) و به قلم مرحوم محمدمهدی مظلوم‌زاده نوشته شده است را بیاورم.
نکته‌ای که بایستی به این متن اضافه کنم این است که باغ‌نظر اکنون تقریباً در جوار بخش مرکزی شهرستان کازرون و در خیابان حافظ‌شمالی قرار دارد.
خواجه علی‌قلی‌خان‌افشار در سال 1150 هجری قمری، در جنوب غربی شهر کازرون و به فاصله‌ی کمی از شهر، باغی احداث کرد که چون تاریخ آن با کلمه‌ی «نظر» مطابقت داشت، به «باغ‌نظر» موسوم و معروف گردید.
باغ نظر به واسطه‌ی زیبایی و خرمی‌اش در فصول سال، محل استراحت و پذیرایی و خوابگاه بسیاری از شاهان و شاه‌زادگان و حکام و بزرگان و دیگر رجال ایران و فارس و کشورهای خارجی بوده است که به محض ورود به کازرون، به باغ نظر وارد می‌شده‌اند و به همین جهت این باغ خاطرات تاریخی زیادی دارد.
باغ نظر دارای چهار خیابان است که در یک تقاطع به صورت چهارراه، همدیگر را قطع می‌کنند. طول خیابان بزرگ حدود 208 متر و طول خیابان کوچک‌تر حدود 135 متر می‌باشد. در حواشی خیابان‌های مزبور درخت نارنج زیادی به ردیف غرس شده که بر زیبایی باغ افزوده است. مساحت باغ‌نظر را نیز 5/3 تا 5 هکتار نوشته‌اند و درختان آن عموماً مرکبات به خصوص درخت نارنج، بکرایی (لیموی تلخ)، انار و خرما است.
در کنار درب ورودی و قدیمی باغ‌نظر گودال عمیقی بود که در سال 1310 هجری قمری به وسیله‌ی حسین‌قلی‌خان «نظام‌السلطنه» احداث شده و ماده‌ی تاریخ آن، اثر شیخ محمدخان ایزدی‌کازرونی، روی یک قطعه سنگ مرمر و بر پیشانی باغ نصب گردیده بود.
این گودال عمیق از آب قنات پر می‌شد و به صورت دریاچه‌ی مصنوعی نسبتاً کوچکی در آمده بود و خیلی زیبا و تماشایی بود. این برکه بعدها خشک و بی‌مصرف ماند که به «گود باغ‌نظر» معروف بود و در سال‌های اخیر از آوار پر شده و روی آن بناهای مسکونی ساخته شده است. در سمت راست درب چوبی سابق باغ نیز آب انباری بود که بعد از خشک شدن برکه‌ی مزبور بنا شده بود و در تعمیرات و تغییرات جدید باغ آب انبار مذکور هم از میان رفته است.
قلعه دختر روستای دوان
روستاي دوان در دوازده كيلومتري شمال كازرون و در دامنه‌ي كوهي از رشته كوههاي زاگرس قرار دارد. آب و هواي معتدل، وجود تاكستان‌هاي بسيار و گويش كهن فارسي از ويژگيهاي اين روستاست. پيرامون قدمت تاريخي اين روستا (چه پيش از اسلام و به خصوص در زمان ساسانيان و چه پس از آن) مقالات زيادي ارائه شده است. وجود گورستان‌هاي متعدد، ته ستون‌ها، يك بناي احتمالاً ساساني در داخل روستا، كتيبه‌هايي به خط كوفي و قلعه‌ي دختر اين روستا جزء اسناد تاريخي آن محسوب مي‌شوند. تقريباً در اكثر كتاب‌هايي كه پيرامون جغرافيا و تاريخ كلي شهرستان كازرون منتشر شده نامي از اين روستا آمده است. كتاب "فرهنگ گويش دواني" تاليف عبدالنبي سلامي (نشرآثار) و مقاله‌ي "كتيبه‌هاي كوفي كازرون" نوشته عماالدين شيخ‌الحكمايي، در كتاب كازرونيه (دفتر اول) ـ نشر كازرونيه، از منابعي هستند كه به طور خاص به فرهنگ و تاريخ روستاي دوان پرداخته‌اند.
بنايي كه كمتر در متون منتشر شده از آن نام برده شده و حتي عليرغم تمامي شايستگيش از ثبت در فهرست آثار ملي ايران نيز باز مانده است، در ارتفاعات بالاي كوههاي دوان واقع شده و به "قلعه‌ي دختر" معروف مي‌باشد. اين بنا بر روي يكي از ارتفاعات بلند رشته كوههاي شمالي كازرون و مشرف به دشت وسيع اين شهرستان واقع شده است. بيان دقيق قدمت آن نيازمند حضور كارشناسان ميراث‌فرهنگي و حفاري دقيق منطقه است، اما با در نظر گرفتن شواهد حداقلي كه از مدفون شدن در خاك در امان مانده‌اند (مانند ديواره‌هاي دور قلعه، خورده سفال‌هاي درون آن، ديواره‌ها و نوع بناهاي ساخته شده درون قلعه، ملات به كار رفته در بنا و...) مي‌توان فرض اوليه را بر ساساني بودن آن قرار داد. (بيان قدمت و كاربري دقيق اين قلعه منوط به پژوهش و كاوش كارشناسان و متخصصين حوضه‌ي ميراث‌فرهنگي مي‌باشد.) عدم توجه حفاظتي و علمي (نبود يا پايين بودن مطالعه پيرامون آن) بعلاوه كاوش‌هاي غيرمجاز منجر به وارد آمدن صدمات فراواني به اين قلعه‌ي تاريخي شده است.
وجه تسميه دختر جهت نامگذاري قلعه‌هاي دختر:
يكي از نظريه‌هايي كه پيرامون نامگذاري قلعه‌هاي دختر در ايران مطرح مي‌شود، مربوط به ديد فرهنگي ايرانيان به دخترهاست. همانطور كه مي‌دانيم دختر در فرهنگ ايراني به عنوان موجودي بكر و دست‌نيافتني قلمداد مي‌شود. قلعه و يا دژهايي را هم كه بر روي كوه‌ها و يا تپه‌ها بنا شده و دسترسي به آنها به هر نحو با مشكل امكانپذير بوده به نام قلعه‌ي دختر نامگذاري مي‌شده است.
نظريه‌هاي مختلف ديگري نيز پيرامون نامگذاري اين اماكن به نام دختر وجود دارد كه اگر فرصتي بود در بخشي ديگر به آنها نيز خواهم پرداخت.
مسيردستيابي:
از روستاي دوان راههاي متعددي جهت دسترسي به ارتفاعات بالاي كوههاي آن وجود دارد. يكي از اين راهها كه در قسمت شرقي آن واقع شده است، مسيري مارلو است كه از ميان تاكستان‌هاي معروف اين روستا عبور كرده و پس از طي مسيري حدوداً سه ساعته شما را به قلعه‌ي زيباي دختر روستاي دوان مي‌رساند.
کاروانسرای میان کتل
در 35كيلومتري شهرستان كازرون و در منطقه «دشت‌برم» پس از ورود به روستايي با همين نام و حركت به سوي «كتل‌پيرزن» با طي مسافتي حدوداً 5كيلومتر به بقاياي كاروانسرايي زيبا به نام «ميان‌كتل» مي‌رسيم كه در بين مردم به كاروانسراي «شاه‌عباسي» نيز معروف است. اين بنا از بقاياي آثار دوره‌ي قاجاري متأخر است و بر روي تپه‌اي مشرف به دشت سرسبز و زيباي برم، قرار گرفته است. كاروانسراي ميان‌كتل در مسير جاده قديم كازرون‌ـ‌شيراز قرار دارد كه از زمان نادرشاه افشار به علت رونق بندر بوشهر به عنوان يك بندر نظامي، بسيار مورد استفاده قرار مي‌گرفته است.
سمیرم
اين شهرستان در165 كيلومتري جنوب اصفهان ،ميان استانهاي فارس ، كهگيلويه وبويراحمدوچهارمحال وبختياري واقع شده است ومساحت آن در 5/5297 كيلومتر مربع است ومنطقه أي كوهستاني است . مهمترين ارتفاعات آن رشته كوههاي دينار(قله دنا) است كه درمرزاستان اصفهان وكهگيلويه وبويراحمدواقع شده است .
بنا داراي پلاني به شكل مستطيل و يا ذوزنقه با ابعادي متفاوت است كه در حدود 3500مترمربع وسعت دارد و از اين مقدار 2500مترمربع زيربناي اطاق‌ها و بخش‌هايي است كه در اطراق حياط مركزي آن قرار دارند. اين بنا به مانند بسياري از كاروانسراهاي كوهستاني ديگر به دليل ايجاد امنيت بالا تنها داراي يك در ورودي مي‌باشد كه در ضلع جنوبي آن قرار گرفته است. همچنين در قسمت جنوب‌غربي و در مجاور درب ورودي، برجك نگهباني وجود دارد كه مشرف به دشت بوده است.
بنا از لحاظ معماري به صورت چهارايواني با حياط مركزي ساخته شده است. در مركز اضلاع شرقي و غربي دو حجره‌ي بزرگ و همچنين 2حجره‌ي كوچك در هر دو سوي اين قسمت‌ها قرار دارد (داراي 2حجره‌ي كوچك و 2حجره‌ي بزرگ). در اضلاع شمالي و جنوبي نيز چهار حجره‌ي كوچك وجود دارد. اصطبل نگهداري احشام نيز در بخش جنوب‌غربي آن قرار دارد كه از طريق دالاني وسيع به محل درب ورودي مكان متصل مي‌شود. آب‌انبار اين بنا نيز در ضلع شمالي آن قرار دارد كه در اين قسمت نيز با حوضچه‌اي تمام سنگي برخورد مي‌كنيم.
در قسمت جنوب‌شرقي نيز مكاني قرار دارد كه ديواره‌هاي آن تماماً از سنگ مالون است و متأسفانه بخش‌هاي زيادي از آن فرو ريخته. از آنجا كه اين بخش داراي تزئينات و مصالح خاص خود بوده و همچنين ديدي بسيار زيبا نسبت به منطقه‌ي دشت‌برم داشته به احتمال زياد به عنوان بهارخواب مورد استفاده قرار مي‌گرفته است.
از نكات قابل توجه ديگر در اين كاروانسرا مي‌توان به استفاده از سنگ مارن (مالون) در نماي بيروني و داخلي و موارد تزييني بسياري همچون طاقچه‌هاي گچبري شده‌ي متعدد، ناودان‌هاي سنگي، سنگبري‌هاي تزييني، طاقچه‌هاي سنگي و... اشاره نمود. در بالاي در ورودي، سنگبري زيبايي به شكل نوع خاصي از «ترنج‌ايراني» نيز جلوه‌گر است.
شهرستان سميرم داراي آب وهواي كوهستاني بازمستانهاي سردوپربرف وتابستانهاي خشك ومعتدل است . پوشش گياهي اين منطقه متنوع است وبيشترشامل استپهاي كوهي وچمنزارودرختان جنگلي است وبااينكه براثربي احتياطي وقطع بي رويه ازبين رفته اند، هنوزهم ازمهمترين مراتع جهت پرورش دام بحساب مي آيند. دوچشمه معروف دراين شهرجريان دارد،به نامهاي چشمه خوانساروچشمه خانعلي كه داراي آبي گواراوزلال مي باشند. رودخانه هاي معروف سميرم ، عبارتنداز:ماربر،ونك ،شمس آبادوحناكه همگي سرانجام ويكجابه رودخرسان ملحق مي شوند.
سميرم داراي زمستا نهاي سرد و طولاني ومرطوب وتابستانهاي معتدل وخنك و كوتاه مي با شد ؛ ا ين منطقه جزء هواي اِ ستپي سرد به حساب مي آ يد و حد أ كثر بار ند گي در شهر ستا ن در ماه هاي دي ، بهمن وحدأقل آن درماه هاي خرداد ، تير و مردا د صورت مي گيرد . ميزان با رند گي متوسط سا لا نه د ر مناطق شما لي 330 ميليمتر و در مناطق جنوبي 480 ميليمتر مي با شد .
رطوبت نسبي در طول ماه هاي مختلف بين 5/14 تا 80 در صد در نوسان بوده كه در د يماه به حدأكثر ودر خرداد ماه به حدأقل مي رسد. زبان مردم سميرم فارسي است ولي اغلب آنان به دليل داد وستد ود يگر اختلاطها ي خا نوادگي با عشا ير كوچ رو و طوا يف كهكيلويه بو ير احمد و چها ر محال وواقع شدن شهرستان بين اين سه استان عده اي از مردم كه اكثريت آنان را روستائيان تشكيل مي د هند به زبان تركي ودَري نيز صحبت مي كنند . ا ز ا ها لي شهر نيز عده ا ي ا ز كَسبه كه با عشا ير د ا د وستد دارند به منظور تفهيم بيشتر مطا لب تركي صحبت مي كنند دراين شهر ستان وَجه تَسمَيه پاره ا ي از ا سامي از جنگل ها ي فراوان در اين مناطق شكل گرفته است واز جمله وَنَك بيان گر ون زياد (نوعي چو ب محكم) و چنار بلوط ا ست .چشمه هاي فرا وان ا ز كو هسا ران جاري هستند و با رش زياد و برف ها ي سنگين بر دا منه و ارتفاعات ، باعث ايجاد پوشش گيا هي پا يا وفصلي همراه چمنز ارهاي خٌرَم گرد يده ود ر بعضي نقا ط ، منا طق د يد ني جالبي ر ا برا ي عموم به ا ر مغا ن آو رده ا ست .رود خانه ها ي ز يا د ي د ر سطح ا ين شهر ستا ن د ر شما ل غرب و جنوب جريا ن د ارند و تعدادي ا ز آن ها منابع خو بي برا ي كشا ورزان د ر شهر و د هات گرد يده- ا ند و تعد ا د ي نيز ا مر و ز هنو ز هم به كار گرفته مي شو ند . با توجه به مو قعيت جغرا فيائي وا قليمي ا ين مناطق، ا ين رود خانه ها ي بزرگ عبارتند ا ز : ما ر بر در جنوب كه درد هستانهاي پادناي عليا وسفلي جريان د ارد و با غات عظيم ميوه را به وجود آورده است. در غرب رودخانه هاي: كَندوان - ونك - رودخانه قلعه قدم كه در جبهه مياني جريان داشته ود هستان ونك را مشروب مي كنند ورودخانه شمس آباد ونك هم بدون ا ستفاده در ا ين منطقه به رود خٍرسا ن مي ر يزد وا ز آن جا به خليج فارس مي پيو ند د .
در منطقه تنگ خشك بي بي سيدان كشتزار ها ي بر نج به وجود مي آيد و بهر حال طبق نقلي ا گر مقدار كل آب ا ين شهر 100% د ر نظر گرفته شود بيشتر ا ز 5% آن هم ا ستفا د ه نمي شو د ولي ز مينه ا ستفا ده بكار گيري د ر ا ين مناطق فرا وان ا ست كه تا كنون توجهي بدان نشد ه ا ست . د ر كل همه آبها ي ا ين شهر ستا ن در نواحي غرب و جنوب غربي به هم مي پيو ند ند و ر ود خٍر سان ر ا به وجود مي- آ ورند ور ود خانه بزرگ خر سان پس ا ز طي مسير به رود خا نه بزرگ كارون مي- ر يزد و سپس ر ا هي خليج فارس و د ر ياي عمان مي گردد.
منطقه سمير م در حوزه رسوبگذاراي زاگرس قرار گرفته واز نظر مورفولوژي داراي روند عمومي شمال غرب-جنوب شرق مي باشد كه تحت تأثيرتكتونيك زاگرس با همان روند قرار گرفته است . بر جستگي ها ي مهم منطقه را اكثرا” سنگ هاي آهكي كرتاسه ،آسماري وگا هي نيز آ هكهاي د وره ا ئوسن تشكيل داده اند . دشتهاي منطقه اكثرا” ر سوبا ت رود خانه اي ، ر سوبات دوران چهارم مي باشند .بعضي از دشتهاي بزرگ حوزه مانندد شت مهر گرد (وردشت) در ساختمان ناود يس واقع شده كه سنگ كف آن از طبقات مارني ويا شيلي كرتاسه تشكيل گرديده است ،به طور كلي مي توان ا ز نظر جغرا فيائي منطقه رابه سه بخش تقسيم نمود:
1. ارتفاعات حو زه هاي كو هستا ني
2. تپه ماهو ر ها و كو هپا يه ها
3. د شت ها
ارتفاعات حوزه هاي كوهستاني خود به دو قسمت تقسيم مي شوند:
ا لف) ا ر تفا عات جنوب و جنوب غربي منطقه : سلسله جبال د ينار ، ارتفاعات جنوب وجنوب غربي را تشكيل مي د هد كه مرتفع ترين قله آن دنا داراي 4444 متر ارتفاع ا ز سطح د ريا ست . ا ين ا رتفاعات اكثرا” صخره سا ز با شيب زياد بوده و به علت شرا يط آب وهوائي خا صي كه دار ند پوشيده ا ز برف هستند كه خود يكي ا ز عوامل مهم در فرسا يش فيز يكي تشكيلات مي با شد .
ب) ارتفا عات شما لي و مركزي منطقه : ارتفاعات شمال منطقه واكثرا” آ هكها ي د و ر ان سوم به رنگ نخود ي با ضخا مت متوسط و با فر سا يش و ا ر يزه ا ي مشخص مي شو ند .
ج) تپه ما هو ر ها و كو هپا يه ها :د ا منه ارتفاعات منطقه را بيشتر تپه ما هو رها و كو هپا يه ها يي با ارتفاع متوسط و به طور پر ا كنده كه تماما” هما ن روند اصلي ارتفاعات را دارند و ا كثرا” ا ز ر سو بات و ا ر يزه ا ي فر سا يش يا فته ا ز ارتفاعات تشكيل شد ه ا ند . كه ا ين تپه ما هو ر ها نسبت به فر سا يش حساس بود ه و د ر بعضي نقاط (سولَكان) فرسايش را به وجود آورده اند واكثرا” بدون پوشش گياهي يا با پو شش گيا هي كم مي با شند .
د) د شت ها : به طور كلي د شت ها را رسو بات د وران چها رم و تر ا سها ي آ بر فتي و وواريزهاي د ا منه ا ي د رشت دانه ، رسوبا ت مخروط ا فكنه و سيلا بها و رسوبا ت رو د خانه ا ي با دانه بند يها ي مختلف به وجود آ ورده ا ند . ضخا مت آ برفت در ا ين دشت ها كم و ا ز نظر آبها ي ز ير ز ميني چند ان غني نمي با شد . در بعضي نقاط ا ين دشتها به علت قرار گرفتن در د ا منه نا ود يس ها ، سنگ كف آن ها بالا بوده ، سفره ها ي سطحي قابل توجهي ر ا به وجود آ ورد ه ا ند وا كثرا” د ر ا ين مناطق ر و يشگا ه هائي به صورت مرغزار در آ مد ه كه محل منا سبي برا ي چر ا ي ا حشام مي با شند . مهمتر ين د شت ها ي شهر ستا ن به قرار ذ يل هستند :
1. د شت قبر كيخا 4. دشت مهر گرد (وَرد شت)
2. د شت حنا 5. دشت قو ر تَپَسي
3. دشت سمير م
ازمناظرديدني اين منطقه آبشارمعروف آن است وهمچنين تخت سليمان ،آب ملخ ، دهات پادنا وديگرديدگاههاي طبيعي كوهستاني رامي توان نام برد.
ويژگيهاي انساني - درباره وجه تسميه سميرم مطالب مختلفي نقل شده است ازهمه معروفترگويند بعلت آب وهواي سردبه اين منطقه سميران گفته اند(زميران ) كه بعدهابه سميرم تبديل شده وبمعناي سردسيراست . جمعيت اين شهرستان درسرشماري سال 1370 ، 85000 نفربوده است . اين شهرستان ازدوبخش مركزي وپادناتشكيل شده است . ايل قشقائي كه ازتيره هاي مختلفي تشكيل شده اند، درهنگام ييلاق به اين منطقه آمده وبامردم ارتباط ودادوستد دارند.
ویژگیهای اقتصادی- 60درصد مردم به كارهاي كشاورزي ودامپروري اشتغال دارند. موقعيت كوهستاني وآب وهواي معتدل موجب گسترش باغهاي سيب گرديده كه همه ساله مقدارفراواني به خارج ازاين منطقه صادرمي گردد. بعلت زمينهاي حاصلخيزوآب كافي ،محصولاتي نظيرگندم ، جو ، چغندرقندوگياهان علوفه أي وحبوبات هم بدست مي آيد،اين شهرستان متاسفانه ازلحاظ صنعت فقيراست ، هرچندكه ازلحاظ مواداوليه ازامكانات بالقوه أي برخوردار مي باشد، معادن خاك نسوز پشته وخاك گچ ازمعادن اين شهرستان است . صنايع دستي كارگاهي اين شهرستان ، مانند قاليبافي ،گليم وجاجيم بافي شهرت دارد.
راهها- با وجود اهميت اين منطقه كه درميان سه استان وبرسرراه عشاير قرارگرفته است ، ليكن تاكنون راههاي آن چندان توسعه نيافته است . هرچندپس ازانقلاب گسترش راههاابعاد وسيعتري يافته ،اما كافي بنظرنمي رسد. هم اكنون مهمترين جاده ارتباطي آن به قمشه ازشمال وبويراحمد وبهبهان ازجنوب است كه بتازگي احداث شده است .
:: موضوعات مرتبط:
عمومی ,
,
:: بازدید از این مطلب : 2638
|
امتیاز مطلب : 315
|
تعداد امتیازدهندگان : 90
|
مجموع امتیاز : 90
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
